Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
nurlandırma — «Nurlandırmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
işıq — is. 1. Ətrafı işıqlandıraraq, onu gözlə görünəcək hala salan şüa enerjisi; nur, ziya. Gün işığı. Ay işığı. Lampa işığı. Fənər işığı. İşıq şüası. – Yağışın arasında küçələrdə yanan elektrik işıqları tutqun bir ziya nəşr edirdilər. S. H.. Şam… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aydınlatmaq — f. İşıqlandırmaq, nurlandırmaq. // Məc. mənada. Qara simasını süni təbəssüm işığı ilə aydınlatmağa çalışdı. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çıraqban — is. <fars.> Çıraqbanlıq, çıraqlarla işıqlandırılmış. Çıraqbandır tamam yer, göy; Nə zəncir var, nə bir zindan. S. V.. Klubun içərisi çıraqban idi. S. Rəh.. Çıraqban etmək – işıqlandırmaq, nurlandırmaq. Camalın şöləsi nuri təcəlla; Çıraqban… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
münəvvər — sif. <ər.> 1. İşıqlı, nurlu, parlaq, rövşən. Cismindir münəvvər, ağü nazikrək; Ol səmən sinəni mərmər eylədi. M. P. V.. 2. Ziyalı. Bu dil münəvvər bir adamın düşüncələrini ifadə etməkdən acizdir. Ç.. // İs. mənasında. Keçən əsrin Azərbaycan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ziya — is. <ər.> İşıq, aydınlıq, nur. Mən onun dərdinə oldum mübtəla; Şəmi xəyalıma o verir ziya. M. P. V.. Dağların, bağların libası sarı; Günəşin də sönük ziyası sarı. A. S.. Qaramtıl bir bulud parçası qüruba əyilən günün qabağını tutduğu üçün… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ziyalandırmaq — f. 1. İşıqlandırmaq, nurlandırmaq. Milləti ayıldan və onun ruhani və cismani qüvvələrini hərəkətə gətirən, qəlbini ziyalandırıb, ruhunu təzələndirən gözəl və ali fikirlər, hüsni tədbirlər, doğru və salamat sözlər və səmimi qəlbdən çıxan avazlar… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
